Widoki Londynu czyli Londyńczycy

Coś ostatnio mam silną potrzebę pisania o Virginii Woolf - zachęcony dużym zainteresowaniem, jakim darzą ją aktualnie nasze rodzime wydawnictwa (najwyższa pora!). Jak tak dalej pójdzie, to będę musiał stworzyć kolejną półkę w moim bric-à-brac przeznaczoną tylko i wyłącznie dla niej. Wspominałem już tutaj o niedawno wydanych u nas Siedmiu szkicach i Pokoju Jakuba, a wymienić jeszcze trzeba pierwsze polskie wydanie jej ostatniej powieści Między aktami oraz długo oczekiwane wznowienie tomu opowiadań Dama w lustrze - tyle tytułów w ciągu jednego roku. A to jeszcze nie koniec! Zapowiedziano już polskie tłumaczenie powieści Night and Day (prawdopodobnie Wydawnictwo Literackie) oraz pierwsze polskie wydanie debiutu Woolf The Voyage Out (polski tytuł Podróż w świat; Prószyński i S-ka). Wydawnictwo Znak natomiast zrobi nam tę wielką radość i elegancko wyda w prestiżowej serii 50 książek na 50-lecie skromną, acz uroczą pozycję Flush. Biografia.


Tyle aktualności wydawniczych - przejdźmy do sedna, czyli Widoków Londynu, o których chcę dziś napisać. Gdy dowiedziałem się o wydaniu tej książeczki miałem ambiwalentne odczucia. Cieszę się na każdy spolszczony i wydany u nas tekst Virginii. Czy trzeba jednak aż takich skoków na kasę, jakie prezentuje Prószyński i S-ka? To w zasadzie broszurka w twardej oprawie, gdzie tekst Virginii to niecałe 70 stron - niezbyt obficie zadrukowanych. Za wszystko trzeba oczywiście zapłacić ponad 20 zł. Ciekawe ile jeszcze takich tomików szykuje nam wydawca? Nie lepiej byłoby to wydać raz a dobrze, łącząc Siedem szkiców z tymi i wszystkimi innymi, które jeszcze może się pojawią w kolejnych tomikach podobnych do tego? No, tak... Zarobek byłby wtedy mniejszy.

Jako wielbiciel autorki, zgrzytając zębami, nabyłem oczywiście i ten tytuł, jednakże nie od razu się za niego zabrałem. Mój zapał został skutecznie ostudzony - nie tylko polityką wydawcy, ale i opiniami prasowymi, które nie były zachwycające.

Wreszcie dzisiaj przeczytałem Widoki Londynu i z radością oznajmiam, że pozytywnie zaskoczyła mnie ta lektura. Na szczęście teksty okazały się naprawdę bardzo zręcznie napisane i przyjemne w odbiorze (może nawet bardziej niż Siedem szkiców).

Mówiąc o Londynie, traktują w zasadzie nie tyle o samym mieście, co o "tworzywie zwykłego człowieczeństwa" z jakiego to miasto się składa. Odwiedzając wraz z Virginią port, czy Izbę Gmin, Oxford Street, czy panią Crowe, dotykamy bardziej natury ludzkiej niż miejskiej. Przenikliwy wzrok autorki przygląda się skutecznej organizacji w porcie, wystawom sklepowym, obradom polityków, domom pisarzy, nagrobkom w kościołach - a wnioski jakie wyciąga z tej obserwacji jej wnikliwy umysł mówią nam wiele o ludzkich motywacjach i pragnieniach, pasjach i słabostkach. A w tej materii Virginia jest przecież mistrzynią.